SEN NE GÜZEL İNSANSIN

Eşi ölen, çocukları da olmadığı için yalnız yaşayan Yelboğa, Çanakkale’de oturduğu evini, ‘Kız çocukları okusun’ diye satıp, huzurevine yerleşmeye karar verdi. Kepez Beldesi’nde bulunan Çanakkale Valiliği Huzurevi Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi’ne yerleşen Emine Yelboğa, evini 350 bin TL’ye sattı. Paranın 200 bin TL’sini kız çocuklarına burs verilmesi için ÇYDD’ye bağışladı. Kalan 150 bin TL’yi kendi hesabına yatırdı. Ancak tüm mal varlığını, ölümünden sonra ÇYDD’ye bağışlayacağını taahhüt etti. Yelboğa, kalan paranın bir bölümüyle de Kepez Beldesi’nde adının verildiği çocuk parkı yaptırdı. 

6 KIZ ÖĞRENCİYE BURS

ÇYDD ise Emine Yelboğa adına 6 kız öğrenciye burs vermeye başladı. Yelboğa’nın şimdiki en büyük mutluluğu, kendisini yaşamını sürdürdüğü huzurevindeki tek göz odada ve derneğe geldiğinde ziyaret eden kız öğrenciler ile çocuklar için el emeği ürünleri yaptığı huzurevindeki el işi atölyesi.

ÇYDD’DEN TEŞEKKÜR BELGESİ

ÇYDD Çanakkale Şube Başkanı Kenan Kaynaş, Emine Yelboğa’nın derneğe çokemeği geçtiğini belirterek, kendisine bir teşekkür belgesi sundu. Kaynaş şunları söyledi:

“Emine Hanım, son olarak oturduğu evi satarak, kendisi bakımevine yerleşti. Sattığı evin parasının büyük bölümünü de kız öğrencilerin okuması için derneğimizin burs fonuna bağışladı. Şimdi bu paranın getirisiyle 6 öğrenci okutuyoruz. Ama gelecek yıllarda bu sayı 7- 8 öğrenciye çıkabilir. Bu düşünceyle hareket ederek bize bağış yapmasını çok onurlu bir davranış olarak değerlendiriyoruz. Değerli halkımızın da bu şekildeki bağışlarını dernek olarak bekliyoruz.”

‘KIZLAR HEP OKUSUN’ 

Sosyal Hizmetlerde çocuk eğiticisi olarak 30 yıl çalışıp emekli olduktan sonra Çanakkale’ye yerleştiğini anlatan Emine Yelboğa ise duygularını şöyle dile getirdi:

“İyi ki de gelmişim. ÇYDD’yi tanıdım. Bu da güzel çocuklarla tanışmama vesile oldu. Bir evim vardı. Satıp parasının bir miktarını derneğe bağışladım. Allah nasip ederse öbür dünyaya borçsuz gideceğim. Gönlümde hep kızların ve çocukların okuması yatıyordu. Ortada tahsilsiz insan kalmasın istiyordum. Eğer biz çocukların elinden tutsaydık, daha rahat okurlardı. Aileler çocuklarını okutsunlar. Park yaptırdım, özgeçmişimi yazmamı istediler. Liseyi yazdım. Üniversitede okuyup yazamadığım için çok ağladım o zaman. Bu yüzden kızlar hep okusun.”