ÇANAKKALE’YE BÖYLE BAŞKANLAR YAKIŞIR..!

Depremde acılar da çok büyük. İçimiz acıyor, yüreğimiz kanıyor. Depremzede vatandaşlarımızın yaşadıkları akıl alır gibi değil. Günlerdir göz yaşı dökmekten göz pınarlarımız kurudu. Keşke bunları görmeseydik de, yer yarılıp içine girseydik…

Deprem bölgesinden gelen seslere kulak vermemek imkansız. Rabbim tekrarını  yaşatmaz İnşallah diyoruz ama imkansız… deprem bölgesindeyiz. Dört bir yanımız fay hatları ile çevrili. Deprem bugün olmasa da yarın bizim kapımızı da çalacak. Hazır mıyız peki, orda kocaman bir sıfırımız var. Bu şiddette bir deprem yaşarsak Kahramanmaraş’tan Hatay’dan bir farkımız kalmayacak…

GÜZEL ŞEYLERDE VAR…!

Büyük deprem bize Türk milletinin yıkılmayacağını bir kez daha gönderdi. Yardımlar bölgeye sel olup aktı. En zenginin den en garibanına yardım yarışı başladı. Kimi markete koştu çocuklara mama, bez alabilmek için, kimi son hayvanını tuttu kesime gönderdi. En gariban dediğimiz kişi üstündeki montu çıkarıp gönderdi. Oradaki insanlar üşürken bu görüntüler içinizi ısıttı bizim…

HELAL OLSUN SİZE…

Yardım seferberliğine en büyük destek ise belediyelerden geldi. Çanakkale’nin tüm belediyeleri elinden geleni ardına koymadı. Şehitler diyarı belediye başkanlarımız kendine yakışanı yaptılar. Yardımları koordine ettiler. Başından bir an olsun ayrılmadılar.

Ezine Belediye Başkanı Güray Yüksel ilk yardım ekipleri ile birlikte bölgeye hareket etti. Depremden bir kişiyi daha sağ kurtarabilir miyim derdine düştü.

Ayvacık Belediye Başkanı Mesut Bayram, Bayramiç Belediye Başkanı Mert Uygun el ele verip deprem bölgesinde aşevi kurdular.

Depremzedelerin karınlarını doyurmakla kalmayıp çocuklarla çocuk olup onlarla top oynayıp gönülleri de doyurdular.

Çan Belediye Başkan vekili Harun Arslan bölgeye giden başkanlar arasındaydı. Çan halkının gönderdiği yardımları elleriyle taşıyarak depremzede vatandaşlara ulaştırdı. Geyikli Belediye Başkanı Mevlüt Oruçoğlu işini gücünü bırakıp bölgeye koşan başkanlar arasında yer aldı. Depremzedelerin derdiyle dertlendi.

Gidemeyenler belki bedenen buradaydı ama akıları da yürekleri de ordaydı. Her iş bekleyebilirdi ama enkaz altında uzanacak yardım elini gözleyenler kurtarma ekiplerini, iş makinelerini bekleyemezdi. Kara kış günü aç ve açıkta kalanlar bekleyemezdi. Tırlar dolusu yiyecek, içecek, giyecek gönderildi. Her belediye atölyesi bir fabrikaya, her işçi bir ustaya dönüştü depremzedeler için. Isınsınlar diye varillerden soba, hastalık yayılmasın diye seyyar tuvaletler yaptılar yürekleri de elleri gibi titreye titreye.

Tüm belediye başkanlarımıza helal olsun. Çanakkale’mize yakışanı yaptınız…