Öğrencilere sahip çıkalım.

Bir şeyler oluyor!

Çanakkale merkez ve Biga’nın nasıl büyüdüğünü biliyoruz. Biga Tarım ve Gıda Fuarının 20 bin metre kareye sığmaz hale gelmesi örneğin. Biga orta ölçekli kobilerle büyüyor. İÇDAŞ ve DOĞTAŞ’ın lokomotiv olduğu sanayisi ile bölgenin parlayan yıldızı. Çanakkale göçlerle büyüyor. İnanılır gibi değil ama inşaat sektöründe ne kriz var ne de sıkıntı. Bir artı birler olmuş 150 bin lira. Siteler birbiri ardına geliyor. 
Ama bunların dışında da bir şeyler oluyor. Birileri durmadan arazi topluyor. Lapseki’de emlakcı sayısı üçe beşe katlanmış durumda. Bu da köprünün bir eseri. Ama Ayvacık tarafına bakıyoruz, köyler uçuyor. Taşın toprağın içinde yıllarını geçirmiş, tuvaletleri olmayan Ayvacık köylerinin taş evleri üçyüz beşyüz bin liralardan satılıyor. Çanakkale’den Gürece altına kadar araziler kapanın elinde kalıyor. 
Ve birde yabancılar var. Konut satışı yasak ama arazi serbest miş ki, onlar da tarla tayil işlerine girmiş. Son dönemde 150 bin metre kare yer almış yabancılar. Biz dometesi, biberi, kirazı, şeftaliyi, elmayı ne yapacağız, nasıl katma değere dönüştereceğiz? Üretici nasıl memnum olacak diye kafa yorarken bakmışız memleket elimizden gitmiş! Hadi hayırlısı diyelim. Pek hayra delalet değil ama..

Ümit Burunlular!

Bir Çanakkale evladı. Yıllardır tekerlekli sandalyeye mahkum. Ama buna rağmen içindeki enerji hep yüzüne vurur. Güler yüzü temiz kalbiyle çok sevilir. Bir dönem Belediye Meclis Üyeliği de yaptı ki, engellilerle ilgili çok güzel işleri gündeme getirdi. Ve şimdi o artık bir dünya şampiyonu. Baçakları tutmasa da bileği o kadar sağlam ki, Bulgaristan’da gerçekleşen yarışmada ağır siklette dünyanın bir numarası oldu. Bizde çok sevindik. Kardeşimizi tebrik ediyoruz. İyi ki varsın diyoruz.